میگو سرتیز

میگوی سر تیز (اندازه ریز) (اندازه  ۶۰ به بالا)

خانوادهPenaeidae

جنسMetapenaeus :

نام علمی: Metapenaeus ensis

نام انگلیسی: Jinga shrimp

نام فارسی: میگوی سرتیز

این گونه ی میگو جزء‌ گونه‌های غالب صید در  تنگه هرمز به شمار می‌روند. میگو غذایی بسیار پرارزش است و از منابع بسیار مفید پروتئین دریایی محسوب می شود. مصرف آن برای تمام سنین مناسب و مفید است. حتی کودکان بعد از یک سالگی می توانند از این ماده غذایی مفید استفاده کنند.در مورد میگوی خلیج فارس هم باید بگوییم که در فصل بهار به دلیل تخم ریزی، صید آن ممنوع می شود. حداکثر صید میگو نیز در اواسط مرداد تا اوایل آبان ماه انجام می شود که این زمان، بهترین زمان برای خرید میگوی خلیج فارس محسوب می شود.شاید خیلی لازم نباشه میگوی خلیج فارس را معرفی کنیم چون همه به کیفیت عالی آن اذعان دارند. گوشت میگو دارای پروتئین بسیار غنی و نسبت به گوشت های دامی میزان پروتئین بیشتری دارد، مزیت دیگر گوشت میگو بالا بودن میزان املاح و بخصوص کلسیم فسفر است، میزان فسفر و کلسیم آن نسبت به گوشت های دامی بسیار  قابل توجه است.

توضیح:  اندازه ۶۰ به بالا، یعنی تعداد میگو در کیلو گرم می باشد.

میگوی بر اساس اندازه به سه نوع: ۱- میگو ریزاندازه ۶۰ به بالا ۲- میگو متوسط اندازه ۳۰-۴۰و ۴۰-۵۰) ۳-میگو درشت اندازه ۲۰ تقسیم می شود

پراکنش:

این گونه از میگوهای دریایی در خلیج فارس و دریای عمان پراکنده است.

زیستگاه:

میگوی سرتیز از جمله میگوهای خانواده پنائیده بوده و در آب‌های مناطق گرم، دریایی و کم عمق تا عمق ۹۰ متر با کف گل‌آلود زندگی می‌کند.

مشخصات:

طول بدن میگوی سفید حداکثر به ۲۲۰ میلی‌‌متر در جنس ماده ومعمولاً به ۱۷۰ میلی‌متر می‌رسد. میگوهای بالغ سرتیز از زئوپلانکتون (ذرات ریز جانوری معلق در آب)، لارو نرم‌تنان، کرمها و میگوهای دیگر تغذیه می‌کند. میگوی سفید در عمر ۱۵ ماهه خود دو بار در اوایل بهار و اواخر پاییز تخم‌ریزی می‌کنند. بدن میگو کشیده و دراز و از دو طرف به هم فشرده است، میگو از سه قسمت سر و سینه که به هم چسبیده و متصل می باشد و شکم تشکیل یافته است. قسمت سر و سینه شامل کاسه سنگ یا کاراپاس، روستروم یا خار،‌چشم مرکب، آنتن و آنتنک های کوچک، ‌پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان است ‌که بلافاصله به مری و معده ختم می‌شود. قسمت سر و سینه از نظر غذائی فاقد ارزش است و معمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا می گردد.

تقسیم بندی و نحوه قیمت میگو

میگو بر اساس اندازه در چهار دسته؛ ریز، متوسط، درشت و شاه میگو تقسیم بندی می شوند. قیمت میگو را بر اساس اندازه بندی آنها صورت می پذیرد. ارزش غذایی میگو در هر اندازهی که باشد یکسان است. این تفاوت قیمت ناشی از این است که میگوهای درشت در مقایسه با میگوهای اندازه کوچک تر ضایعات کمتری دارد.به طوری که میگوهای درشت ۳۰ درصد بدنشان ضایعات دارد (شامل سر و دم و پوست). ولی میگوهای ریز ۵۰ درصد ضایعات دارند.

ارزش غذایی میگو

مصرف میگو تری گلیسیرید خون را کاهش می دهد و بدن را از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی محافظت می کند .همچنین میگو یک منبع بسیار عالی از سلنیوم است . با مصرف هر ۱۲۰ گرم میگو ، ۷/۸۱ درصد از نیاز روزانه بدن به این عنصر تامین می شود . شواهد به دست آمده از تحقیقات و آزمایش های انجام شده نشان می دهند که یک رابطه معکوس بین مصرف سلنیوم و شیوع سرطان وجود دارد . شواهدی موجود است که سلنیوم ، DNA را ترمیم کرده و مانع از وارد شدن آسیب به سلول ها می شود . به علاوه از تکثیر سلول های سرطانی نیز جلوگیری کرده و از مرگ سلولی می کاهد . سیستم ایمنی بدن را برای حذف سلول های فرسوده و غیرعادی تحریک می کند .

طعم و طرز پخت:

میگوی سرتیز بسیار خوش طعم بوده و این اندازه مناسب برای طبخ به صورت هواری و میگو پلو می باشد.